Rob Hoogland – Telegraaf 2 maart 2021
Lang leve de avondklok
Dit gaat mij moeite kosten, grote moeite. Ik neem definitief afscheid van een bestaan dat mij dierbaar was. Maar het besluit is genomen. Veel te lang luisterde ik naar mijn hart en negeerde ik mijn hersenen – als daar nog iets van over is. Daarom zeg ik het nu klip en klaar: als de avondklok straks wordt opgeheven, handhaaf ik ‘m persoonlijk.
Ik heb het overwogen, om mijn oude leventje straks weer op te pakken. Ik heb het serieus overwogen, zojuist nog toen ik toevallig de vrouw van mijn beste vriend even sprak. En laten we wel wezen: die slemp- en vreetpartijen met je vrienden hebben ook iets. Om zeven uur, half acht ‘s avonds je maten en hun aanstaande exen ontvangen voor een uitgebreide borrel. Een gangetje of vijf, zes dineren, waarbij tegen het opdienen van het dessert zo’n beetje alle wereldproblemen zijn opgelost. En daarna uiteraard, tot het ochtendgloren, ontelbare veel te volle glazen cognac c.q. calvados c.q. armagnac of gewoon nóg drie flessen Valpolicella.