hp/de tijd foute jongens 1 – 2019
Heerlijk knuffelbare mannenmannen
Normaal gesproken, mijnheer Van Amerongen, houd ik de deur van de journalistieke keuken liever dicht. Weinig dingen irriteren mij meer dan incrowdverhalen over ons vak. Wat heeft de lezer eraan? Niets, zeg ik u. Voor één keer maak ik een uitzondering omdat mijn hart er vol van is.
Ieder jaar nodigen mijn huidige collega’s mij uit voor een feestje. Ieder jaar schmier ik dat ze zich daartoe niet verplicht hoeven te voelen omdat ik, ofschoon nog steeds als cursivist voor de krant actief, inmiddels deel uitmaak van het seniorenconvent, de enigszins badinerende benaming voor een gezelschap van pensionado’s dat eens in de zes maanden bijeenkomt, de begrafenissen niet meegerekend. Ieder jaar geven ze tot nu toe het antwoord waar ik dan stiekem op hoop: u hoort erbij, oom Rob. Ditmaal overigens aangevuld met: wij zijn OVT niet, meneer Freriks.
